ÇANAKKALE - Şehitlik

İstanbul’dan keyifli bir yolculukla gidebileceğiniz ve hafta sonunu geçirip dönebileceğiniz güzel bir şehir Çanakkale. Özellikle bugüne kadar gidip görmediyseniz sadece şehitliği görmek için gitmeye bile değer.

Keşan üzerinden gidip Kilitbahir’den bir feribot ile Çanakkale’ye ulaşabilirsiniz. Çanakkale rıhtımda bir çok otel bulunuyor. Kervansaray ya da Anzac otel önerilebilir. Ücretler oldukça uygun. 25 Nisan Anzak günü olduğu için o dönemde giderseniz şehirde Türk’ten çok yabancı ile karşılaşmanız mümkün. Ciddi bir anma organizasyonu yapılıyor bu tarihlerde Çanakkale’de ve hazırlıklar günler öncesinden başlıyor. Tabii otel fiyatları da artıyor buna bağlı olarak.

Şehitlik’te öncelikle gidilmesi gereken yerler;

57. Alay Şehitliği

Conk Bayırı

Anzak Koyu

Kocaseyit Anıtı

Şehitlik Anıtı

Her birinde tüyleriniz diken diken oluyor. Binlerce isim görüyorsunuz ve onların sadece bir isim olmadığını bilmek ciddi anlamda sorgulamanıza neden oluyor… İnsanlar bu vatan için neler yapmış, şimdi biz nelerin peşine düşmüşüz gibi bir duygu kaplıyor insanın içini. Ve malesef oradan çıktıktan yarım saat sonra yine düzene uyup eski zihniyetinize geri dönüyorsunuz. Dünyanın akışına uymak böyle bir şey sanırım…

Beni gezdiklerim içinde en çok etkileyen ise Anzak Koyu ve orada Atatürk’ün Anzak askerleri için söylediği sözler oldu. Nasıl bir insan ki düşman kabul edilen askerler için bu şekilde bir açıklama yapabiliyor. Bunu ancak yüce yürekli birinin söyleyebileceği çok net ortada zaten.

Bu arada gezi sırasında Atatürk’ün kurşun yediği ve kurşunun cebindeki saate denk geldiği yeri de göreceksiniz… Bir savaş yönetmenin ne olduğunu hissedeceksiniz. Sürekli olarak tepeden koylara bakıp, „Acaba düşman şuradan mı geliyordu, buradan gelirken demek bizimkiler buradan saldırdı“ vs gibi çeşitli strateji oyunları ve tahminleri yapacaksınız.

Kısacası herkesin hayatında en az bir kere Çanakkale şehitliği görmesi gerek diyebilirim… Savaşlar ve kahramanlıklar okul kitaplarında kalmamalı, evet oraya gittiğinizde de bunu bir bir yaşamıyorsunuz ama en azından yaşananlara bir nebze de olsa yaklaştığınızı hissediyorsunuz.